loading..



 


چهل حدیث از پیامبر اکرم (ص)

پیوند ها


















در تاریک خانه‏ ی تاریخ، خورشیدی از خانه‏ ی ولایت، سر بر کشید تا راه «مدینه» تا «توس» را بپیماید و از برکت این هجرت، ایران برای همیشه در چشم انداز پرتو «امامت» قرار گیرد. آن گاه که «رضای آل محمد صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله» دردمندانه با «تربت احمدی» وداع می ‏گفت، گردی از ایمان آن مزار برگرفت و بر این خاک پاشید و کشورِ عجم را با پیامِ رسول عرب عجین نمود و سرزمین سلمان را بیمه‏ ی «خط اهل‏بیت» ساخت.
اینک، خورشید دین از خاک خراسان می ‏تابد و ایران، به اقیانوس «عرفان علوی و رضوی و موسوی» وصل است، و مرقد هشتمین امام، به عنوان یکی از چهار نگین گران بها در این مملکت محمد صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله می ‏درخشد.
هر روز بامداد، خورشید از سمت خاور سر برآورده، و از فراز گنبد طلایی «سلطان توس»، نورافشانی می ‏کند و بر این خاکِ شیعه ‏خیز و تربتِ عاشق پرور، می ‏تابد و زر می ‏افشاند.خورشید وجود امام هشتم فروغ بخشِ آن آفتاب عالم‏تاب است که در سپهر گردون می گردد . «قبله‏ ی هشتم»، مغناطیس دل‏هاست که همه روزه و همه ساله، انبوهی از قلب‏های عاشق و دل‏های شیدا را به سوی خود می ‏کشد. این‏گونه است که درخت ایمان و ولایت، در این مرز و بوم، از چشمه‏ سار مزار پاک این انوار پاک، سیراب می ‏شود. هر دلی، مشهد یقین می ‏شود، هر خانه‏ ای، کانون ولایت می ‏گردد. غریب خراسان آشنای دل‏های محبّان می ‏شود، سرزمین توس، به وسعت ایران گسترده می ‏گردد، نسیم لطف، از بارگاه رضوی، تا دورترین نقاط این مملکت بال می ‏کشد، کوی رضا علیه‏ السلام، مأمن جان‏ های شیدا می ‏شود، و... حرم «قبله‏ ی هشتم»، به پناهگاه دردمندان و دلسوختگان تبدیل می ‏شود.

اما شِمایی از سیمای این خورشید:

شجاع و بخشنده و کریم بود. در علم و عبادت، سرآمد اهل زمان خویش به شمار می ‏رفت.
وارسته‏ ای زاهد و دانایی بی‏نظیر بود.
به دانش و تقوای او همه اعتراف داشتند، حتی دشمنِ خونی‏ اش ـ مأمون ـ چندین بار و به مناسبت‏های گونه‏ گون، از آن امام به عنوان داناترین، عابدترین و وارسته‏ ترین مرد، یاد کرده است.
به گفته‏ ی «ابن جوزی»: در بیست و چند سالگی در مسجد رسول صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله می‏ نشست و برای مردم فتوا می ‏داد.
«حضور در زمان» داشت. نسبت به مسایل فکری و اعتقادی و شبهه های دانشمندانِ ادیان و مذاهب مختلف، جوابی حاضر و پاسخی دندان‏شکن داشت.
اخلاقش نیکو و برخوردش کریمانه بود، فرزند پیامبر بود و وارث خُلق و خوی او که برای تکمیل مکارم اخلاق برانگیخته شده بود.
سخن کسی را قطع نمی ‏کرد. کلامی که موجب رنجش خاطر مسلمانی گردد نمی ‏گفت، از خدمتکارانش، کسی را مورد عتاب و سرزنش قرار نمی ‏داد، در مجلسی که دیگران حضور داشتند، پایش را دراز نمی ‏کرد، تکیه نمی ‏داد، خنده‏ اش به قهقه نمی ‏رسید و از تبسم فراتر نمی ‏رفت.
هنگام غذا، همه‏ ی خدمتکاران را سر سفره می ‏نشاند. به نیازمندان و مساکین، بسیار کمک می ‏کرد و این اعانت و دستگیری را، نه از سر منت نهادن، بلکه به شکرانه‏ ی نعمت الهی انجام می ‏داد.

واین است امامی که اکنون ما درپیشگاهش حاضریم و او بر اعمال ما ناظر. وکجا می توانی یافت این رحمت ومهربانی وعطوفت را .
و ما دراین شهر مجاوریم وشاید شما که این را می خوانید هم اکنون زائرین شدید برگرداگرد بارگاه ملکوتی اش ومی گویید :
السلام علیک یا امام رئوف السلام علیک یا شمس الشموس یا علی بن موسی الرضا(ع)
پس زیارت قبول!


Image 02

اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضا الْمُرْتَضَى الاِمامِ التَّقِیِّ النَّقِیِّ وَحُجَّتِکَ عَلى مَنْ فَــوْقَ الاَرْضِ وَمَـنْ تَحـْــتَ الثَّـرى ، الصِّــدّیقِ الشَّهیدِ، صَــلاةً کَثـیرَةً تامَّةً زاکِــیَةً مُتَواصِلـَةً مُتَواتِــرَةً مُتَرادِفَةً، کَاَفْــضَلِ ما صَلَّیْتَ عَلــى اَحَـــد مِــنْ اَوْلِیــائِـکَ

پرودگارا، ‌بر علی بن موسی الرضای برگزیده درود و رحمت فرست . آن پیشوای پارسا و منزه و حجت تو بر هر که روی زمین و زیر خاک است. بر آن صدیق شهید درود و رحمت فراوان فرست، ‌درودی کامل و بالنده و از پی هم و پیاپی و پی در پی، ‌همچون برترین و درود و رحمتی که بر هریک از اولیائت فرستادی.